Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quae duo sunt, unum facit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Ut ad minora veniam, mathematici, poëtae, musici, medici denique ex hac tamquam omnium artificum officina profecti sunt. Scripsit enim et multis saepe verbis et breviter arteque in eo libro, quem modo nominavi, mortem nihil ad nos pertinere. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Esto, fecerit, si ita vis, Torquatus propter suas utilitatesmalo enim dicere quam voluptates, in tanto praesertim viro-, num etiam eius collega P. Duo Reges: constructio interrete. Itaque multi, cum in potestate essent hostium aut tyrannorum, multi in custodia, multi in exillo dolorem suum doctrinae studiis levaverunt. Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Sed si duo honesta proposita sint, alterum cum valitudine, alterum cum morbo, non esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Quo modo
